Wild mówił o narzędziach do tworzenia nauki2.0, a dokładniej o tworzeniu aplikacji web2.0, który mają wspierac mashupy naukowe. Co dla niego było kluczowe, to wizualizacja i zrozumienie relacji i zasad wzajemnego działania użytkowników platformy.
To, co mi było bliskie, to sieci społeczno – semantyczne, czyli użycie omawianych przez niego platform do wizualizaji podziału zadań/prac/dziedzin, do których używa m.in. latent semantic analysis i principal component analysis, hmmm. Muszę to przemyślec, bo mnie ostatnio Mariusz namówił raczej do analizy korespondencji w tej dziedzinie (przypisywania określeń i asocjacji markom).
A Ernst-Jan Pfauth (ten od thenextweb) – jest czarodziejem! Ten 23 latek powiedział, że żeby wytłumaczyc Internet musi nam coś pokazac…. czasu hippisów, dobrą starą psychodelę, ale i Beatlesów;) Ludzie na około mnie (ci z krawatami) trochę się zgubli:P Ale potem niestety skończyło się na porównaniu tez Timothy’iego Learego do Internetu. (chociaż nie wiedziałem, że prowadził bloga – i to podobno Leary powiedział, że Internet jest LSD dzisiejszych czasów).
Jezzz, on jako pierwszy w tym dniu powiedział, że z web2.0 jest jak z kwasem – można zjesc, ale nie można przesadzac (przede mną siedzi facet w krawacie i zapisuje złośliwe uwagi na blipperze;). Oprócz dośc banalnego porównania, facet ma wyczucie internetu – polecam thenextweb.com – mówi, że trzeba wiedziec, jak używac web2.0 – np. do aktywizmu, ekologii i innych, przyjaciele sami w sobie na facebooku to nie wszystko;)
Żniwiarz 